Από τις πολλές διαφορετικές κρίσεις που διανύουμε στην εποχή μας, μια κρίση είναι ιδιαίτερα έντονη, συνεχής εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Αυτή της γνώσης και της έρευνας. Κυκλοφορούν πολύ ελάχιστα ενδιαφέροντα άρθρα, που πραγματικά προσφέρουν στην γνώση. Ιδιαίτερα στις κοινωνικές επιστήμες παρατηρεί κανείς μια βαθύτατη παρακμή. Η αστική τάξη σε αυτές εδώ και χρόνια δεν έχει τίποτα να προσφέρει. Παράλληλα, κάτω από την κυριαρχία μεταμοντέρνων αντιλήψεων, η ίδια η κεφαλαιοκρατία παραιτείται από την εκπαίδευση. Αρνούμενη την οργανωμένη - συστηματική μετάδοση γνώσεων προβάλει ως όραμα τις προσωπικές εμπειρίες του παιδιού. Μας λέει για παράδειγμα «να ανακαλύψει το παιδί μόνο του το ρήμα»! Αυτές οι αντιλήψεις είναι άκρως επικίνδυνες για την μόρφωση. Οδηγούν σε νέους αμόρφωτους, σε περαιτέρω ένδεια της γνώσης.
